ทุกอย่างมันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน.. เด็กในวันนั้นเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ น้องที่เราเคยเห็น เปลี่ยนไปจนแถบจะจำไม่ได้ ว่ามันเคยเป็นน้องมาก่อน ผู้คนรอบข้างเปลี่ยนไป โตขึ้น มีชีวิตที่ดีขึ้น เปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนที่ดีขึ้น จนเราจำไม่ได้เลยว่า คนๆนั้นเหมือนก่อนมันเป็นอย่างไร
ซึ่งข้างบนที่กล่าวมานั้นมันต่างกับตัวผมเหลือเกิน ผมกลายเป็นใครก็ไม่รู้ อะไรก็ไม่รู้ ทุกๆวันชีวิตมีแต่แย่ลงๆ ทำอะไรก็ไม่ดี ไม่มีอะไรที่เก่งสักอย่าง มันเหมือนผมยืนอยู่กับที่เพียงลำพัง โดยที่ทุกคนเคลื่อนที่ไปข้างหน้าทั้งหมดแล้ว เหลือเพียงผมคนเดียวที่ยังยืนอยู่ที่เดิม... ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ เหนื่อยใจจังเลย อ่อนล้าไปหมด :(((
Credit Photo: http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2008/10/06/article-0-02EC002200000578-483_468x326.jpg
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น